کارگردان سریال تلویزیونی «کلاه پهلوی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: جشنواره فیلم فجر به صورتی است که تیتر آن مربوط به انقلاب اسلامی است و به همین دلیل پس از سقوط رژیم پهلوی تغییرات زیادی در در سینما اعمال شد و سینمای فعال در کشور با عنوان «سینمای انقلاب اسلامی» شناخته می شد که به نوعی آینه جامعه و نماد فرهنگ و هنر ایران بود که ما باید همچنان در حفظ این عنوان کوشا باشیم.

این فیلمساز سپس با اشاره به اینکه جشنواره فیلم فجر طی ۳ دهه برگزاری اش همواره با تحولات اساسی مواجه بوده است یادآور شد: در دهه اول برگزاری این جشنواره که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود فیلم هایی با مضامین انقلابی و در تأیید انقلاب و نفی رژیم گذشته ساخته می شد و این نوع تفکر و دیدگاه در تمامی فیلم های آن دوران مستتر است.

وی ادامه داد: سوژه های ارباب رعیتی، پرداختن به زندگی مستضعفان، مهاجرت و امثالهم دستمایه تولید آثار زیادی در آن دهه بود که البته در کنار آن ها فیلم هایی با دیدگاه های منتقدانه نیز وجود داشت و ما شاهد تنوع ژانرها در آن دوران بودیم به صورتی که فیلم های فئودالی، سیاسی، اجتماعی و... در آن زمانه به کرات تولید می شد و می توانست تمامی ذائقه ها را جواب دهد و مخاطبان از هر طبقه و فرهنگی را به سالن های سینما بکشاند؛ به همین جهت دست هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر برای راهیابی آثار به این جشنواره بسیار باز بود.

دری خاطرنشان کرد: اما در دهه دوم، سینمای ایران به سمت فیلم هایی سوق پیدا کرد که پرچمدار آن افرادی چون عباس کیارستمی بودند و انتخاب های اعضای هیأت انتخاب جشنواره فجر نیز بر این اساس انجام می شد و به همین دلیل ما شاهد حضور تعداد زیادی از فیلم های به اصطلاح هنری در آن دوران بودیم.

کارگردان فیلم سینمایی «سینما سینماست» تأکید کرد: در دهه سوم نیز سینمای کشور با موج تولیدات سینمای اجتماعی همراه شد که این فیلم های اجتماعی عمدتاً در ۲ شاخه اصلی تولید می شدند که یکی از این شاخه ها فیلم هایی بود که به زندگی روزمره زندگی آدم ها از جمله زن ها و شوهرها می پرداخت و دیگری فیلم هایی بود که به مشکلاتی ناشی از اختلافات طبقاتی، فقر و...می پرداختند که به فیلم های «سیاه نمایی» معروف شدند.

وی تصریح کرد: این نوع فیلم ها به همراه فیلم هایی با مضامینی همچون مثلث های عشقی در آن دوران به حدی تولید شدند که مقام معظم رهبری در جایی قریب به مضمون فرموده بودند که اینقدر فیلم در رابطه با مسأله خیانت و مثلث های عشقی نسازید. از سوی دیگر برای سینمای ما که در دهه اول حتی یک جمله ساده «دوستت دارم» در فیلم ها اجازه پخش نداشت و سانسور می شد رسیدن به چنین جایی بسیار عجیب می نمود.

این کارگردان پیشکسوت در همین راستا ادامه داد: متأسفانه تغییرات مکرر در روند تولیدات سینمایی و نبود سیاست گذاری مناسب در تمامی ادوار برگزاری جشنواره فیلم فجر، باعث شده تا در سینمای کشور ما، همیشه یک حالت سلیقه ای وجود داشته باشد و هیات انتخاب و داوری بعضاً با اعمال سلیقه و یا روابط، دست به انتخاب آثاری بزنند که چندان نفعی برای سینمای کشور و به خصوص جشنواره مهم فجر در پی نداشته است.

کارگردان سریال تلویزیونی «کیف انگلیسی» افزود: متأسفانه همه ساله با پر اهمیت تر شدن جشنواره فیلم فجر، برگزاری آن برای مدیران سینمایی شکل «بیلان» به خود گرفته بود و همه مدیران در پی آن بودند تا آمار خود را پررنگ تر از مدیران پیشین خود نشان دهند و به همین دلیل به محتوا و مضمون فیلم ها توجهی نداشته و هر فیلمی را با هر شرایطی در جشنواره راه می دادند که این مسأله خود به خود اصل برگزاری جشنواره را کمرنگ می کرد.

دری ادامه داد: من معتقدم شکل برگزاری جشنواره فیلم فجر باید تغییر کند و اگر ما می خواهیم این جشنواره بتواند به اعتبار اولیه خود در سطح کشور و سپس در سطح بین الملل بازگردد بایستی آن را به صورت آکادمی برگزار کنیم و به همه فیلم ها اجازه شرکت داده و به مردم اجازه بدهیم در طول یک سال همه بسته تولیدی سینما را بدون جنجال تماشا کنند و خودشان بهترین آثار را انتخاب کرده و سپس چند کارشناس ارشد سینمایی با ۴-۵ فیلمی را که نزدیک به یکدیگر هستند مورد داوری قرار داده و از میان آن ها بهترین را برگزینند.

وی در خاتمه متذکر شد: این مسأله تنها راه حذف دیدگاه های سلیقه ای در جشنواره محسوب می شود و معتقدم یکی از مدیران سینمایی کشور باید جرأت و ریسک پذیری آن را داشته باشد تا این کار را انجام دهد.